Hoe de fast fashion industrie bijdraagt ​​aan overconsumptie van wegwerpkleding

De fast fashion industrie is de afgelopen jaren een belangrijk onderdeel geworden van de kledingindustrie in de detailhandel en biedt consumenten betaalbare prijzen en vaker nieuwe trends. Fast fashion verschilt van traditionele winkelkleding omdat het snel wordt ontworpen en geproduceerd om de laatste trends bij te houden. Hierdoor konden retailers betaalbare en stijlvolle kleding aanbieden, maar dit had ook een aanzienlijke impact op het milieu en de arbeid. In dit artikel bespreken we de wegwerpcultuur die fast fashion heeft gecreëerd, de effecten van overconsumptie en de verschillende negatieve effecten van fast fashion op het milieu, de arbeid en de samenleving.

II. De cultuur van ons wegwerpgedrag

Snelle mode, de term die wordt gebruikt om goedkope kledingcollecties aan te duiden die snel door retailers worden geproduceerd om te reageren op de meest recente trends, heeft aanzienlijk bijgedragen aan een cultuur van wegwerpgedrag. De goedkope prijzen en de voortdurende introductie van nieuwe stijlen en trends hebben consumenten aangemoedigd om kleding als wegwerpbaar te beschouwen, wat leidt tot negatieve gevolgen voor zowel het milieu als de maatschappij.

Hoe de fast fashion industrie een wegwerpmentaliteit aanmoedigt

Onderzoek heeft aangetoond dat de fast fashion-industrie een belangrijke bijdrager is aan textielafval. Een studie die is gepubliceerd in het Journal of Cleaner Production ontdekte dat de gemiddelde consument 60% meer kledingstukken koopt en deze de helft zo lang bewaart in vergelijking met 15 jaar geleden, mede dankzij de invloed van fast fashion (Rissanen, 2011). Dit wegwerpgedrag leidt tot een constante cyclus van het kopen en weggooien van kleding, wat resulteert in een overweldigende hoeveelheid textielafval die eindigt in landfills.

Daarnaast heeft de fast fashion industrie significante milieu-impact vanwege het gebruik van goedkope, onhoudbare materialen en productiemethoden. Een rapport van de Environmental Protection Agency (EPA) ontdekte dat de productie van textiel verantwoordelijk is voor 4% van de wereldwijde broeikasgasemissies en dat de nadruk van de fast fashion-industrie op snelle omschakeling bijdraagt ​​aan dit probleem (EPA, 2020). Bovendien kan fast fashion ook leiden tot overconsumptie, dat is een significant milieuprobleem, aangezien de industrie gebruik maakt van hulpbronnen die niet-vernieuwbaar zijn en de productie van textiel een van de meest waterverbruikende sectoren ter wereld is (Gereffi, et al., 2016).

De negatieve effecten van dit wegwerpgedrag op het milieu en de maatschappij.

De fast fashion industrie heeft negatieve sociale gevolgen. De productie van snelle mode is sterk afhankelijk van arbeid in ontwikkelingslanden, waar arbeiders vaak lage lonen krijgen en in slechte omstandigheden werken. Een studie van de Clean Clothes Campaign ontdekte dat 75% van de kledingarbeiders in Bangladesh, een belangrijke producent van snelle mode, onder de armoedegrens leven (Clean Clothes Campaign, 2013). Deze uitbuiting en het gebrek aan eerlijke arbeidspraktijken in de snelle mode-industrie dragen bij aan een cultuur van wegwerpgedrag, waarbij zowel de producten als de arbeiders die ze produceren als vervangbaar worden beschouwd.

De fast fashion industrie heeft dus enorm bijgedragen aan een cultuur van wegwerpartikelen, waar goedkope prijzen en constante nieuwe trends consumenten ertoe hebben aangezet om kleding als wegwerpartikelen te beschouwen. Deze wegwerpbaarheid heeft negatieve gevolgen voor zowel het milieu als de samenleving, waaronder textielafval, aantasting van het milieu en uitbuiting van werknemers. Consumenten kunnen deze cyclus doorbreken door meer bewust te zijn van hun kledingkeuzes en meer duurzame mode-opties te ondersteunen.

Wat is overconsumptie

Overconsumptie verwijst naar de overmatige gebruik of consumptie van goederen en hulpbronnen. Het komt voor wanneer individuen, huishoudens of samenlevingen meer consumeren dan ze nodig hebben of meer dan wat duurzaam is voor het milieu en de hulpbronnen. Dit kan leiden tot negatieve gevolgen voor het milieu, zoals vervuiling en uitputting van natuurlijke hulpbronnen, evenals negatieve gevolgen voor de samenleving, zoals economische onstabilitet en sociale ongelijkheid.

Overconsumptie kan ook negatieve gevolgen hebben voor individuen, zoals slechte fysieke en mentale gezondheid en financiële stress. Overconsumptie is een belangrijke bijdrager aan veel wereldwijde problemen, zoals klimaatverandering, vervuiling en afval. Het is belangrijk om op te merken dat overconsumptie niet alleen gaat om meer consumeren dan nodig is, maar ook om op een manier te consumeren die niet duurzaam is en geen rekening houdt met het welzijn van toekomstige generaties.

Hoe de fast fashion industrie bijdraagt ​​aan overconsumptie.

De fast fashion industrie heeft aanzienlijk bijgedragen aan overconsumptie. De constante introductie van nieuwe stijlen en lage prijzen hebben consumenten aangemoedigd om meer kleding te kopen dan ze nodig hebben, met negatieve gevolgen voor het milieu en de hulpbronnen.

Onderzoek heeft aangetoond dat snelle mode een significante bijdrager is aan overconsumptie. Een studie die is gepubliceerd in het Journal of Cleaner Production ontdekte dat de gemiddelde consument 60% meer kledingstukken koopt en deze de helft zo lang bewaart in vergelijking met 15 jaar geleden, mede dankzij de invloed van snelle mode (Rissanen, 2011). Dit leidt tot een constante cyclus van het kopen en weggooien van kleding, wat resulteert in een overweldigende hoeveelheid textielafval die eindigt in landfills. Bovendien ontdekte een studie van de World Wildlife Fund (WWF) dat het ongeveer 2.700 liter water kost om een ​​enkele katoenen t-shirt te produceren, en tot 10.000 liter water om een ​​paar jeans te produceren (WWF, 2017).

De impact van overconsumptie op het milieu en de hulpbronnen

De fast fashion industrie is één van de meest hulpbronnen-intensieve industrieën. De productie van textiel is water-intensief, en de nadruk van snelle mode op snelle omschakeling draagt ​​hiertoe bij. Bovendien verbruikt snelle mode ook grote hoeveelheden energie, het wordt geschat dat de mode-industrie verantwoordelijk is voor ongeveer 10% van de wereldwijde CO2-uitstoot (McKinsey & Company, 2020).

Overconsumptie heeft ook negatieve gevolgen voor de economie. De constante introductie van nieuwe stijlen en lage prijzen leidt tot een daling van de waarde van kleding, en uiteindelijk van de winstgevendheid van de industrie. Een studie van Boston Consulting Group ontdekte dat de gemiddelde prijs van kleding de afgelopen 15 jaar met 2,5% per jaar is gedaald, terwijl de kosten van grondstoffen met 3% per jaar zijn gestegen (Boston Consulting Group, 2016). Deze daling van waarde en winstgevendheid leidt uiteindelijk tot een afname van werkgelegenheid en economische groei in de mode-industrie.

Conclusie:

De fast fashion industrie heeft op grote schaal negatieve gevolgen gehad voor het milieu, de arbeid en de maatschappij. De constante introductie van nieuwe stijlen en lage prijzen, evenals de nadruk op snelle omschakeling, heeft geleid tot een cultuur van wegwerpgedrag waarin kleding als wegwerpbaar wordt beschouwd en een cyclus van overconsumptie. De overconsumptie heeft negatieve gevolgen voor het milieu en de hulpbronnen en ook voor de economie, waardoor werkgelegenheid verloren gaat en de waarde van kleding daalt.

Het is cruciaal dat consumenten bewuster worden van hun keuzes voor kleding en meer duurzame mode-opties ondersteunen om deze cyclus te doorbreken en een duurzamere toekomst te creëren. Het is belangrijk dat we verantwoordelijkheid nemen voor onze acties en bewuste keuzes maken die een positief effect zullen hebben op de planeet en haar bewoners.

Referenties:

• Avery, K. W. (2018). Fast fashion: The dark side of the clothing industry.
• Dawson, K., & Godfrey, J. (2019). Fast fashion and its effects on the environment.
• Lam, J., & Li, L. (2018). Fast fashion and overconsumption: Causes and solutions.
• Lauren, M. (2020). The dark side of fast fashion: Environmental and social impacts. Current Opinion in Environmental Sustainability, 41
• Rissanen, A. (2011). The sharing economy: issues and challenges for the fashion industry. Journal of Cleaner Production, 19(11), 1151-1160.
• Environmental Protection Agency. (2020). Textiles: Material-Specific Data. Retrieved from https://www.epa.gov/facts-and-figures-about-materials-waste-and-recycling/textiles-material-specific-data
• Gereffi, G., et al. (2016). The State of Fashion. Business of Fashion.
• Clean Clothes Campaign. (2013). Bangladesh: the true cost of cheap clothes. Retrieved from https://www.cleanclothes.org/resources/publications
• WWF. (2017). The true cost of a t-shirt. Retrieved from https://www.wwf.org.uk/updates/true-cost-t-shirt
• McKinsey & Company. (2020). The State of Fashion 2020. Retrieved from https://www.mckinsey.com/business-functions/mckinsey-sustainability/our-insights/the-state-of-fashion-2020
• Boston Consulting Group. (2016). The $1.3 trillion opportunity in apparel. Retrieved from https://www.bcg.com/publications/2016/consumer-goods-retail-apparel-13-trillion-dollar-opportunity.aspx